De Velo Solex!
De geschiedenis van de VeloSolex begint pas echt in 1946 wanneer Maurice Goudard en Macel Mennesson het bedrijf Vélosolex S.I.F.A.C., Courbevoie Seine startten. Al in 1905 starten beide heren een kleine fabriek voor motoronderdelen en vanaf 1918 produceerden zij een fiets met hulpmotor boven het achterwiel. Een echt succes werd het nooit maar men produceerde wel al wel succesvol carburateurs voor diverse automobielen.
Mennesson had het voorgevoel dat er na de Tweede Wereldoorlog weinig vraag zou zijn naar duur vervoer zoals auto’s. Daarom ontwikkelde hij een eenvoudig motortje dat boven het voorwiel op een fiets gemonteerd kon worden. Al in 1941 werden er 30 prototypes gemaakt en in 1942 volgde een serie met het beroemde Solex Zwanenhals frame type 129 met een 45cc kamzuiger motor. Door kenners wordt dit nog steeds gezien als de mooiste Solex.
Het unieke was dat bij de Solex de tank aan de zijkant van de motor hangt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Nederlandse Berini. Zodoende bleef de benzine koeler en werd je niet vergast wanneer de benzinetank opgewarmd werd boven de cilinder. Daarvoor had men wel een benzinepomp nodig en een nieuw type carburateur. En laat de heren van Velo Solex daar nou net al ervaring mee hebben.
De verdere geschiedenis van de Solex is op zijn zachtst gezegd nogal roerig. In 1948 kreeg productie maatschappij Van der Heem NV een Solex Productie Licentie in handen. Van der Heem Solex zat in Den Haag in de Eerste Nederlandse Autorijwielen Fabriek (De ENAF). De Verkoop van de Velo Solex, in Nederland simpelweg Solex genoemd, was weer in handen van R.S. Stokvis & Zonen.
Van der Heem produceerde vanaf 1948 de Franse Solex voor de Nederlandse markt. De Nederlandse Solex en Franse Solex waren technische hetzelfde alleen miste de Nederlandse de beruchte Franse slag. Pas in 1961 ontwierp van de Heem een echte Nederlandse Solex, de Solex OTO.
De Solex OTO was qua frame gelijk aan de Franse Solexen 1700 en 2200. De OTO had dus de vierkante zadelbuis en ronde buis naar het balhoofd. Maar de Solex OTO motor was op belangrijke punten anders. De krukas, cilinder, rol en ontsteking waren volledig opnieuw ontworpen door van der Heem en deze Solexonderdelen waren beter dan de Franse Solexonderdelen uit die tijd. In 1964 viel het doek voor de voor de OTO en in 1967 maakte van der Heem nog slechts enkele Solexen met een Franse solexmotor op een Nederlands frame.
Van 1967 tot 1977 werd de Solex alleen nog maar geïmporteerd uit Frankrijk.
In de advertenties van het bedrijf stond het bekend als de ‘fiets die zichzelf voortbeweegt’ (« la bicyclette qui roule toute seule »), het werd buitengewoon populair bij schoolkinderen, studenten of fabrieksarbeiders omdat het licht en uiterst zuinig was.
Geschiedenis van de Solex
In 1964 verving Velo Solex de ronde buis naar het balhoofd met de vierkante buis. De Solex 3300 is maar twee jaar gemaakt, tot 1966. De Solex 3300 had nog wel de motor van de Solex 2200.
In 1966 kwam de laatste grote opleving van de Solex in de vorm van de volledig nieuw ontworpen Solex 3800. Die borduurde voort op het frame van de Solex 3300 maar met een eigen type 3800 motor. Die was goedkoper te produceren maar wel nieuwer dan zijn voorgangers. De Velo Solex 3800 is meer dan 10 jaar in productie geweest tot in 1977 het doek voor de firma definitief viel.
De Solex was meer dan 8.000.000 maal verkocht in meer dan 70 landen wereldwijd.
Maar dat was niet het einde…
Het bedrijf heeft verschillende eigenaren gehad waaronder Renault en Motobecane dat in 1982 failliet ging. Yamaha nam de Solex licenties over en veranderde de naam in MBK Solex. Dit logo kom je nog regelmatig tegen op Solex bellen en handvaten. Van 1986 tot 1988 werd de nieuwe Solex 3800 gemaakt met de kenmerkende motorlift aan de zijkant.
In 1995 kwam er een Solex revival vanuit Cyclon in Hongarije waar uiteindelijk Impex in 1996 ook in Hongarije de Solex S3800 produceerde. Maar ook deze productie kwam tot een eind en Impex verplaatste de productie al naar China. Nadat Impex stopte ging China in 1998 aan de haal met de productie met de Chinese S3800, volgt u het nog?
Nou, mooi want in 2005 investeerde China opnieuw in de Solex legende. Het Franse bedrijf Mopex liet alle mallen namaken en bracht de Solex Black ‘n Roll op de markt. Helaas besloot de Chinese overheid dat men geen tweetakt meer wilde in de drukke steden en na een jaar werd die fabriek gesloten.
Het Franse ontwerp stopte met de productie in 1988, maar dat betekende niet het einde van deze geweldige fiets. Het bleef bijna twee decennia lang bestaan dankzij gelicentieerde productie in China en Hongarije. Uiteindelijk keerde de productie in 2005 terug naar Frankrijk, en vanaf 2011 maakte de S4800 zijn entree op de markt dankzij VeloSolex America in North Bergen, New Jersey. In Frankrijk bestaat de merknaam VeloSolex nog wel maar die maken allang geen benzine motoren meer.
Het verhaal van de Solex-fiets is een echte reis geweest – van een iconische Franse creatie tot een wereldwijd fenomeen dat zelfs zijn weg vond naar productie in andere landen. Nu, met zijn nieuwste versie in de VS, blijft de Solex-fiets een tijdloos symbool van innovatie en mobiliteit!
Modellen geschiedenis van de Solex
Modellen en aanpassingen
- 1941: Prototype waarvan er maar een paar over zijn, gebaseerd op een fiets
- 1946: Een 45 cc model, waarvan vele evoluties werden gemaakt, met een 45 cc (2,7 kubieke inch) motor die 0,4 pk (0,30 kW) ontwikkelde en geen koppeling had, de motor moest telkens opnieuw worden gestart als de rijder stopte
- 1953: Model 330 met een 49 cc (3,0 kubieke inch) motor en 0,5 pk (0,37 kW) met hetzelfde frame als de 45 maar met meer vermogen
- 1955: Model 660 met een nieuw speciaal fietsframe, maar met dezelfde motor
- 1957: Model 1010 verbetert de motor
- 1958: Model 1400
- 1959: Model 1700 gebruikt hetzelfde frame als de vorige versie maar introduceert een automatische koppeling en luchtkoeling van de motor
- 1961: Model S2200 met een motor waarvan het vermogen wordt verhoogd naar 0,7 pk (0,52 kW) gedurende de volgende drie jaar zal versie V1 en V2 worden geproduceerd
- 1964: Model S3300 met een nieuw vierkant buisframe dat hetzelfde blijft tot het einde van de productie, voegt een trommelrem toe op het achterwiel
- 1966: Model S3800, dat de meest voorkomende en meest verkochte versie van het merk is geworden in de loop der jaren, later komt er een Luxure- of ‘Luxe’-versie “S3800 luxe” en “S3800 super luxe” die kleur toevoegen aan het frame dat tot dan toe altijd zwart was (inclusief de motor), evenals grote wielen met zwarte banden. In
- 1968 verschijnt de gashendel waarmee het gas bij stops kan worden verminderd Een kleinere (kinder)versie wordt geproduceerd, de F4 met een replica plastic motor die klikkende geluiden maakt om de volwassen versie na te bootsen
- 1968: de Micron, die zeer kleine wielen heeft en geen pedalen. Een driewielversie zou in kleine aantallen worden geproduceerd voor kinderen
- 1971: Model 5000, met een verbeterde standaard, een witte motor in plaats van een zwarte, kleinere wielen dan de 3800 met witte banden in plaats van zwarte banden, en is alleen verkrijgbaar in vier kleuren (geel, blauw, oranje en wit)
- 1973: De Plisolex verschijnt, het is een opvouwbare versie van Model 5000 en werd slechts in ongeveer 2000 eenheden geproduceerd
- 1974: Model 4600 dat alleen buiten Frankrijk werd geproduceerd en geëxporteerd, geproduceerd tot 1978, gebruikt het frame van de 3800 en werd geproduceerd in 4 kleuren (geel, blauw, oranje en wit); veel ervan vonden hun weg naar de VS Bromfiets die geen roltransmissie gebruikt
- 1969: De ‘Flash’ (later hernoemd naar de 6000) is een bromfiets met schijfremmen, een asoverbrenging in plaats van de rol en met een motor met ventilatiekoeling
- 1972: De ‘Tenor’, met een kettingaandrijving. Het zal de enige bromfiets zijn die wordt geproduceerd met een motor van een andere fabrikant. L en S series zijn uitgerust met Franco Morini gyromat-motoren, vervolgens GL en GS series met een Anker Laura-motor. Er zijn een paar S4-versies met een Franco Morini-motor en een 4-versnellingsbak
- 2005: Model Black’n Roll S4800, een gemoderniseerde versie van de S3800. Het wordt niet geproduceerd onder het merk Solex, maar eerder Mopex
- 2011: Model ‘e-Solex’, een elektrisch aangedreven fiets die kan worden opgevouwen; Model ‘Solexity’, een elektrisch aangedreven fiets met asoverbrenging.”
Huidige Solex
Vanaf 2012 bood het Franse bedrijf drie producten aan:
- Velosolex – een elektrische opvouwbare fiets die snelheden tot 25 km/u kan bereiken en een bereik heeft tot 50 km.
- Solexity – een elektrische ondersteunde fiets die snelheden tot 25 km/u kan bereiken (volgens de Pedelec norm) en een bereik heeft tot 60 km.
- e-Solex – een elektrische fiets die snelheden van 25-35 km/u kan bereiken en een bereik heeft tot 40 km.”.
Nieuwe tweetakt Solexen worden nu niet meer gemaakt. Maar gelukkig zijn er nog genoeg enthousiastelingen die de oude onderdelen weer produceren. De laatste jaren is het Nederlandse SolexDeal.com het adres waar de Solexliefhebber alle onderdelen online kan bestellen.